Mijlen na de race

Na de race kwamen de festiviteiten. Op vrijdag hadden wij de sail-in met nog meer grote Tall Ships als de Stad Amsterdam, de Mir, de Dar, de Eendracht en nog vele anderen. Wij vertrokken vanuit Vlissingen en zijn de sail-in die vanuit Oostende vertrok tegemoed gevaren. Dit heeft nog aardig wat mooie plaatjes opgeleverd.

Op zaterdag is onze race groep van boord gegaan. De avond ervoor hebben we een mooi afscheids- overwinningsfeestje gehouden en hebben wij een geweldige week op gepaste manier afgesloten.
Zondag was de Vlootschouw. Met blauwe lucht, een heerlijk zonnetje en een fris briesje, was ook dit een geslaagde dag.

Maandag hebben wij onze nieuwe groep aan boord genomen. Met als bestemming Engeland en eindhaven Vlissingen hadden wij aardig wat mijlen voor de boeg. Dinsdag morgen zijn wij vertrokken en woensdag hebben wij anker gegooid in een baai bij Mersea Island, een plaats waar je heel veel bijzondere Engelse bootjes kunt vinden.
Vanmorgen heel erg vroeg zijn wij Lowestoft binnen gelopen en morgen zetten wij weer zeil richting Vlissingen.

Wat een leuke tochten mogen wij toch maken!!
Groeten, Jet

After the race Vlissingen was filled with festivities. On Fryday we had a sail-in with a lot of Tall Ships like the Stad Amsterdam, the Mir, the Dar, the Eendracht and many more! The sail-in started from Oostende, as we where already in Vlissingen we set sail and met them halfway between Oostende and Vlissingen.

On Saturday our race group left the Tecla. We had a fun goodbye/victory party to end a fantastic week!
On Sunday we sailed a nother parade to end the festival weekend. The skye was blue, the sun was shining and with a fresh breeze we had a perfect day.

On Monday our new group came on board. On Tuesday we set sail for England, Mersea Island where we threw anchor on Wednesday. Early ths morning we arrived in Lowestoft and tomorrow we set sail for Vlissingen again.
These trips are so much fun!!

Tecla wint Race2sail

Door Rien Floris
De haringlogger Tecla waarmee jongeren vorige week de zeilrace Race2sail zeilden, blijkt te hebben gewonnen. Ofschoon de zeilrace op de laatste zeildag werd gestaakt wegens zwaar weer en averij van schepen blijkt de Tecla - die door deze krant werd gevolgd in de rubriek ‘Racen naar De Ruyter’ - de meeste zeemijlen te hebben afgelegd. Kortom champagne en een mooie prijs: een zilveren klipper en een seinvlag die nummer 1 betekent. Dat werd zaterdag bij het nationale Sail de Ruyter evenement in Vlissingen uitbundig gevierd door de bemanning.

Het schippersgezin van de Tecla - vader Jan, moeder Jannette, zoon Gijs en dochter Jet was verrast. ,,Onze monden vielen open. We hebben na berekening van de handicap 471 mijl gevaren met een gemiddelde snelheid van 4 knopen en nul strafpunten. Tijdens de vierdaagse zeilrace moeten volgens tevoren vastgestelde routes zoveel mogelijk mijlen worden afgelegd. ,,We dachten steeds dat we zouden verliezen van onze grote concurrent de Gallant, maar die heeft veel strafpunten gekregen. Zij zijn vierde en wij eerste’’, aldus schipper Gijs.

Jannette is trots op de groep met een mix van onder meer ‘probleemjongeren’ zeevaartschool en studenten. ,,Dit heeft de mensen in een week tijd echt dichter bij elkaar gebracht. Iedereen wil volgend jaar weer meevaren.’’

Cowboy Koos en de gelopen race

Dreun op de deur. Koos en Onno. Het is nog maar 23.00 uur, maar er ligt een boei
voor die we gaan ronden. En we moeten reven (zeil innemen) want er is veel wind.
Daar zijn wel twee wachten voor nodig.
All hands on dek. Tecla op oorlogssterkte. Veel 'hands' maken licht werk. Martin
is er speciaal zijn bed voor uitgekomen. Hij wil alles meemaken: "Dit is echt
kicken. Je moet er toch bij zijn als je leeft."
Martin is zeilinstructeur. Koos zeilt voor het eerst. "Maar ik wil zo nog een
week doorvaren. Dit is geweldig."
Jan achter het roer voor de boei. Jannette op het achterdek, Gijs op het voordek
en Jet overal. Zwepen de troepen op, maar het wil niet. We maken een klapgijp
waarbij de bakstag breekt. "Onze eerste klapgijp", roept Janette. Rap het
grootzeil naar beneden. En dan maar anders van koers veranderen, Jan denkt op de
fok, Gijs denkt op de bezaan. Veel kapiteins op een schip is wel eens lastig,
"We varen nu al heel lang achter elkaar samen We zitten te lang op elkaars
lip", zegt Jannette.
Het schip komt niet door de wind. Niet op de bakstag , niet op de fok. ,,Dit is
bijliggen, erg rustig, maar dat schiet niet op in een race", zegt Jan. Er wordt
gehesen, er wordt gestreken., We zweten als een otter van al dat gesjor. Een
douche wanneer komt er een douche?
En dan gaat de Tecla toch door de wind. Een nieuwe koers en nog meer wind. We
blazen over de zee. Golfhoogtes van een meter of vijf. Windkracht zeven. Koos
plakt er nog een wacht aan vast voor de lol. Hij zit stikvol adrenaline te
kicken achter het roer. "Ik heb het gevoel alsof ik een oceaanrace aan het
winnen ben."
Het schip stampt en dreunt. De Tecla bokt. Een eetbak van hond Nijske vliegt
over boord. Averij aan dek, maar ook weer averij in de keuken. Daar klinkt
tijdens de manoeuvres glasgerinkel. Weer een stel glazen kapot. Terwijl Jannette
iedereen steeds vraagt de afwas op te ruimen. Dat wordt weer glas vegen.
Naar bed na de wacht, maar dit is geen slapen. De haringlogger beukt in de
golven. Op aanraden van Jet mijn matras aan een kant omhoog gelegd met een jas
eronder. Maar het blijft rollen in de kooi.
Plots slaat om half acht de scheepsdiesel aan. Hm paniek? Zijn we
gediskwalificeerd, want je mag de motor niet gebruiken tijdens de race. Onno
brengt uitkomst: de race is om zes uur gestaakt. Te veel schepen kunnen bepaalde
boeien niet ronden en er zijn te veel problemen door het weer.
We laten Oostende voor wat het is en stomen met zeil op en motor aan naar
Vlissingen. Als kleine notendop tussen oceaanreuzen. Een race armer maar een
droom rijker. Zou Koos het weer doen? "Man als het aan mij ligt gaan we
vandaag nog door naar Calais. We hebben koekjes genoeg aan boord."

De val van de maagd

"Knal", klinkt het ergens op het voordek in de stikdonkere nacht. De val van het
topzeil van het grootzeil blijkt geknapt. Nu moet razendsnel het topzeil van
boven het grootzeil naar beneden. Hoe het schip ook slingert, want we hebben een
stevig vaartje. Sjorren met man en macht. En ook het topzeil van de bezaan
(boven het achterschip) moet nu naar beneden. Want we naderen een boei en moeten
overstag.
Met twee jassen en een fleece wordt het nu opeens toch wel warm. Sjorren, rukken
zweten en overeind zien te blijven. Mirjam en Rik doen hun best. We krijgen hier
aan boord spieren als kabeltouwen.
De rode ploeg is deze nacht wat uitgedund. Wij vonden de chili heerlijk. Kelly
en Jasper hebben gevoeligere magen. En als Rik dan aan het begin van de wacht
rond middernacht nog vrolijk een bordje opwarmt duiken ze met witte gezichten
hun kooi weer in. Ik concurreer met 'pilletjesdealer' Koos en raak twee
zeeziektepilletjes kwijt. Zelf gelukkig nog steeds kotsvrij.
Concurrent de Lot ook in de race informeert via de radio bij de wedstrijdleiding
of ze mogen motoren naar de Engelse kust. Alle dertig kids aan boord blijken
zeeziek. Later op de dag vallen ze compleet uit.
Wij zijn dan wel uitgedund door de zeeziekte, maar we redden het.
Zeevaartschoolleerling Rik, Mirjam met haar marinepapa en Ashwin aan het roer.
Over de radio klinkt plots marineschip de Johan de Witt. "Dat is mijn papa, hij
is onderweg naar Noorwegen", roept Mirjam enthousiast. Ze is bezig met hbo
bouwkunde, maar denkt inmiddels serieus aan een marinecarriere.
Vastberaden aan het roer, enthousiast in de touwen. Een adelborst in spe. De
trip met de Tecla lijkt haar nog meer over te halen.
Schipper Jet legt de betekenis van de naam 'Tecla' uit. Blijkt een gelovige
maagd te zijn geweest die drie maal vanwege haar religie ter dood werd
veroordeeld. Maar wonderbaarlijk ontsnapte de maagd steeds aan het doodsvonnis.
Een regenbui die de brandstapel bluste, dat soort "wonderen". "En drie maal is
scheepsrecht dus het is een prima naam voor ons schip", zegt Jet.
De nacht brengt de Grote Beer, een lichtende zee en ontboezemingen over
scheidingen van ouders en wat dat met de jongeren doet. En de nacht brengt wind.
Volop. We gaan overstag bij Engeland en koersen weer terug richting Nederland.
Weer een 'klappie' en nog maar een keer richting Thames.
Jasper is 's morgens na een pilletje en een cola weer monter aan dek. Tracteert
het publiek op het achterdek samen met Onno op onvervalst Hollands Lied. Van
Kortjakje tot Laura, Lief klein konijntje en busje komt zo. Met wat
wattenbaarden op kunnen we zo naar een Shantykorenfestival. Of Shanty karaoke.
Dat wordt een nieuw gat in de markt. Woensdag door naar de finish voor Oostende.

Heavy metal en pilletjes 'dealen'

'Rekekkedengkedengklingklong', heavy metal als wekker. Echte zware metaal. De
ankerketting slaat dat het een lust is als het anker wordt binnengehaald.
Iedereen wakker. Er is wind. We kunnen weer zeilen. Da's mooi!

De wind was zo ingezakt dat we maar voor anker waren gaan liggen, anders zou de
stroom langs de Nederlandse kust ons alleen maar hebben teruggezet naar waar we waren
begonnen. Zeilen werden binnengehaald om te voorkomen dat ze door het heen en weer
slingeren zouden scheuren. Rare krachten op zo'n schip. Voor anker gaan, brengt
vroeg in de avond ook tijd om te zwemmen. Caspar - inmiddels omgedoopt tot
'Ghandi' want hij zou best een carrière als wereldverbeteraar willen, volgens
zijn vriend Jasper - duikt vanaf de reling. Koos, Jasper en Suzanna ook.
Jet leert ons intussen paalsteken en andere handige knopen. "Het slangetje in de
vijver naar het eilandje bij het boompje", moet een ezelsbruggetje zijn om de
knoop te onthouden. "Wat je toch met al die verschillende knopen moet", wil
Jasper weten. Jet: "Ik denk dat vroeger ieder schip zijn eigen knopen ontwikkelde
en dat het er daardoor zoveel zijn. We hebben een heel dik knopenboek aan boord.
In feite gebruik je er maar tien. Het gaat er vooral om om efficiënt
iets vast te maken en ook snel weer los te trekken.". Dobberend de nacht in.

'Rekekkedengkedengklingklong' kondigt aan dat we weer gaan varen. De rode ploeg draait zich nog even om. We moeten pas om
middernacht aan dek verschijnen. En als dat gebeurt klinkt er weer 'Rekekkedengkedengklingklong'. De muziek op de mobiel van Kelly. Wordt niet gewaardeerd door schipper Gijs. "Muziek uit", beveelt Gijs. "Ik zeg het maar één keer." Later sluiten Gijs en Kelly een compromis. Het laatste half uur van de wacht mag de muziek aan.

Kelly vaart voor de tweede keer mee met Race2sail. Ze heeft als meid uit Den
Helder wel wat met varen en marine. Wil als het even kan een opleiding
elektrotechniek doen en dan aan de slag in de marinewerkplaatsen.

's Nachts varen is wel kicken, vindt Jasper. We zeilen richting Engeland. Om de
beurt als roerganger aan het roer. Een oog op het kompas om de koers te volgen.
Her en der toch nog een zee van lichtjes van knipperende boeien om de weg te
wijzen, boorplatformen en schepen die voor anker liggen of aan het vissen of
baggeren zijn. We proberen de Gallant er uit te varen, maar dan zakt de wind
weer wat in.

Om half vijf 's nachts, eh 's morgens, naar bed en voor de volgende middagwacht
er weer uit. Vol goede moed met windje vier vliegen we over zee tot de wind
wegzakt en we weer dobberen op de deining. Dikke deining die wat van de maag
vergt. Koos die goed zeeziektepillen heeft ingekocht, lijkt wel even de lokale
drugsdealer: "Heb je nog een pilletje?"

Van de Shanty naar de boboparade

Carbidknallen van onze Russische buurman de "Shtandart" die doet alsof hij
kanonnen afvuurt bij de start. Scheepshond Nijske bibbert er een paar uur later
nog van. De Friese stabij heeft het niet zo op vuurwerk.
En de rest van de bemanning heeft het niet zo op de Shanty-cd die 's morgens om
acht uur al keihard op de kade wordt gedraaid door mannen met baarden. "Shanty
is voor oude mannen die nog nooit hebben gezeild. Die krijgen engtevrees als ze
aan boord van een schip komen", zegt schipper Jannette Sluik.
De Tecla is een familieschip. Moeder Jannette Sluik, vader Jan Bouwman en zoon
Gijs en dochter Jet. Ze wonen in Winkel en hebben Enkhuizen als thuishaven voor
de Tecla. Met nu een gemengde bemanning aan boord van Zeeland tot Den Helder.
Maar ook van studenten aan de TU tot jongeren die na schoolproblemen via een
reintegratiebureau op weg worden geholpen. Dat leidt tot leuke discussies over
het laatste boek wat je hebt gelezen. Ferron: "Je kan wel leuk met je mond
praten, maar als je iets wilt maken, zul je het toch met je handen moeten
doen."
En Caspar heeft zijn eigen levensmotto: "Ik ben een nietsnut. Lol maken is
belangrijker dan een diploma." Al is hij nu toch maar weer met de havo
begonnen.
Jannette mixt de bemanning in een rode, blauwe en witte ploeg. Vriendschappen
worden opgebroken om nieuwe vrienden te leren kennen, is haar filosofie.
Ik zit in de rode ploeg. Wachtlopen van 24.00 tot 04.00 en van 12.00 tot 16.00.
Als laatste schip verlaten we de Helderse kade. Blij dat de shanty daar blijft.
Maar eerst de sluis uit. Op naar de Parade of Sail voor Den Helder. "De
boboparade", zegt Jan. Want aan boord van een schip zitten de sponsors van de
meevarende jongeren. Als groet strijken we de fok voor het schip. De "yell"
over admiraal Michiel de Ruyter die zou worden geroepen voor de sponsors komt er
niet zo uit. Jasper brult: "Sponsors bedankt!"
Nog een ererondje voor het gewone volk op de kade en op naar zee. Daar moeten we
via een aantal vaste lijnen (rakken) zo veel mogelijk mijlen varen. Alles
volgens vaste regels en patronen. Al ronden de mannen van de marine met de
fraaie Urania een boei verkeerd, denkt De Tecla. Dus discussie op de radio.
"Volgens mij ging het keurig", zegt de Urania. De strijd is begonnen.
We zetten koers richting Noordzee. Beetje dobberend, want het is nog wachten op
wind. Jasper had wat meer sensatie verwacht van de race. Hij legt uit verveling
een spelletje patience in de messroom. De Tecla dweilt op de deining. De eerste
zeezieke wordt genoteerd. Even met een pilletje naar de hut.

Tecla weer in Nederland

De Tecla is sinds gister morgen weer op Nederlands water!
Vanuit Ramsgate zijn we in ongeveer 24 uur naar Amsterdam gezeild. Om 12:30 meerden wij af aan de Javakade in Amsterdam.
Vanmorgen zijn wij om 6 uur weer vertrokken en trekken wij nog een stukje noordelijker. Misschien gaan wij nog voor een bliksem bezoek naar Terschelling, uiteraard afhankelijk van wind en getijde.
Goed om weer terug te zijn!

Yesterday the Tecla arrived on Dutch waters!
From Ramsgate we sailed to Amsterdam in about 24 hours. At 12:30 we moored allong the Javakade in Amsterdam.
This morning we left at 6 o´clock to go a bit more north. We might visit Terschelling, but this all depends on wind and tides.
Good to be back!

Portsmouth - Den Helder

De Tecla is weer onderweg naar Nederland. Van Portsmouth waar gisteren de gasten aan boord zijn gekomen, voert de koers ons naar de Franse kust, naar een stad genaamd Fecamp
De vooruitzichten voor deze week zijn redelijk goed. De verwachting is dat de wind met ons mee draait en een deel van de reis voor halve wind zorgt. Laten we het hopen!


Fecamp lang, lang geleden (Fecamp long, long ago)

The Tecla is on her way back to Holland. Yesterday our guests arrived and boarded in Portsmouth. Our course will take us to the French coast first, to a town called Fecamp. De prospects for this week are reasonably good. It is expected that the winds will turn with us and will provide some nice sailing winds. Lets hope so!