"Knal", klinkt het ergens op het voordek in de stikdonkere nacht. De val van het
topzeil van het grootzeil blijkt geknapt. Nu moet razendsnel het topzeil van
boven het grootzeil naar beneden. Hoe het schip ook slingert, want we hebben een
stevig vaartje. Sjorren met man en macht. En ook het topzeil van de bezaan
(boven het achterschip) moet nu naar beneden. Want we naderen een boei en moeten
overstag.
Met twee jassen en een fleece wordt het nu opeens toch wel warm. Sjorren, rukken
zweten en overeind zien te blijven. Mirjam en Rik doen hun best. We krijgen hier
aan boord spieren als kabeltouwen.
De rode ploeg is deze nacht wat uitgedund. Wij vonden de chili heerlijk. Kelly
en Jasper hebben gevoeligere magen. En als Rik dan aan het begin van de wacht
rond middernacht nog vrolijk een bordje opwarmt duiken ze met witte gezichten
hun kooi weer in. Ik concurreer met 'pilletjesdealer' Koos en raak twee
zeeziektepilletjes kwijt. Zelf gelukkig nog steeds kotsvrij.
Concurrent de Lot ook in de race informeert via de radio bij de wedstrijdleiding
of ze mogen motoren naar de Engelse kust. Alle dertig kids aan boord blijken
zeeziek. Later op de dag vallen ze compleet uit.
Wij zijn dan wel uitgedund door de zeeziekte, maar we redden het.
Zeevaartschoolleerling Rik, Mirjam met haar marinepapa en Ashwin aan het roer.
Over de radio klinkt plots marineschip de Johan de Witt. "Dat is mijn papa, hij
is onderweg naar Noorwegen", roept Mirjam enthousiast. Ze is bezig met hbo
bouwkunde, maar denkt inmiddels serieus aan een marinecarriere.
Vastberaden aan het roer, enthousiast in de touwen. Een adelborst in spe. De
trip met de Tecla lijkt haar nog meer over te halen.
Schipper Jet legt de betekenis van de naam 'Tecla' uit. Blijkt een gelovige
maagd te zijn geweest die drie maal vanwege haar religie ter dood werd
veroordeeld. Maar wonderbaarlijk ontsnapte de maagd steeds aan het doodsvonnis.
Een regenbui die de brandstapel bluste, dat soort "wonderen". "En drie maal is
scheepsrecht dus het is een prima naam voor ons schip", zegt Jet.
De nacht brengt de Grote Beer, een lichtende zee en ontboezemingen over
scheidingen van ouders en wat dat met de jongeren doet. En de nacht brengt wind.
Volop. We gaan overstag bij Engeland en koersen weer terug richting Nederland.
Weer een 'klappie' en nog maar een keer richting Thames.
Jasper is 's morgens na een pilletje en een cola weer monter aan dek. Tracteert
het publiek op het achterdek samen met Onno op onvervalst Hollands Lied. Van
Kortjakje tot Laura, Lief klein konijntje en busje komt zo. Met wat
wattenbaarden op kunnen we zo naar een Shantykorenfestival. Of Shanty karaoke.
Dat wordt een nieuw gat in de markt. Woensdag door naar de finish voor Oostende.
woensdag, augustus 22, 2007
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten