Van de Shanty naar de boboparade

Carbidknallen van onze Russische buurman de "Shtandart" die doet alsof hij
kanonnen afvuurt bij de start. Scheepshond Nijske bibbert er een paar uur later
nog van. De Friese stabij heeft het niet zo op vuurwerk.
En de rest van de bemanning heeft het niet zo op de Shanty-cd die 's morgens om
acht uur al keihard op de kade wordt gedraaid door mannen met baarden. "Shanty
is voor oude mannen die nog nooit hebben gezeild. Die krijgen engtevrees als ze
aan boord van een schip komen", zegt schipper Jannette Sluik.
De Tecla is een familieschip. Moeder Jannette Sluik, vader Jan Bouwman en zoon
Gijs en dochter Jet. Ze wonen in Winkel en hebben Enkhuizen als thuishaven voor
de Tecla. Met nu een gemengde bemanning aan boord van Zeeland tot Den Helder.
Maar ook van studenten aan de TU tot jongeren die na schoolproblemen via een
reintegratiebureau op weg worden geholpen. Dat leidt tot leuke discussies over
het laatste boek wat je hebt gelezen. Ferron: "Je kan wel leuk met je mond
praten, maar als je iets wilt maken, zul je het toch met je handen moeten
doen."
En Caspar heeft zijn eigen levensmotto: "Ik ben een nietsnut. Lol maken is
belangrijker dan een diploma." Al is hij nu toch maar weer met de havo
begonnen.
Jannette mixt de bemanning in een rode, blauwe en witte ploeg. Vriendschappen
worden opgebroken om nieuwe vrienden te leren kennen, is haar filosofie.
Ik zit in de rode ploeg. Wachtlopen van 24.00 tot 04.00 en van 12.00 tot 16.00.
Als laatste schip verlaten we de Helderse kade. Blij dat de shanty daar blijft.
Maar eerst de sluis uit. Op naar de Parade of Sail voor Den Helder. "De
boboparade", zegt Jan. Want aan boord van een schip zitten de sponsors van de
meevarende jongeren. Als groet strijken we de fok voor het schip. De "yell"
over admiraal Michiel de Ruyter die zou worden geroepen voor de sponsors komt er
niet zo uit. Jasper brult: "Sponsors bedankt!"
Nog een ererondje voor het gewone volk op de kade en op naar zee. Daar moeten we
via een aantal vaste lijnen (rakken) zo veel mogelijk mijlen varen. Alles
volgens vaste regels en patronen. Al ronden de mannen van de marine met de
fraaie Urania een boei verkeerd, denkt De Tecla. Dus discussie op de radio.
"Volgens mij ging het keurig", zegt de Urania. De strijd is begonnen.
We zetten koers richting Noordzee. Beetje dobberend, want het is nog wachten op
wind. Jasper had wat meer sensatie verwacht van de race. Hij legt uit verveling
een spelletje patience in de messroom. De Tecla dweilt op de deining. De eerste
zeezieke wordt genoteerd. Even met een pilletje naar de hut.