Cowboy Koos en de gelopen race

Dreun op de deur. Koos en Onno. Het is nog maar 23.00 uur, maar er ligt een boei
voor die we gaan ronden. En we moeten reven (zeil innemen) want er is veel wind.
Daar zijn wel twee wachten voor nodig.
All hands on dek. Tecla op oorlogssterkte. Veel 'hands' maken licht werk. Martin
is er speciaal zijn bed voor uitgekomen. Hij wil alles meemaken: "Dit is echt
kicken. Je moet er toch bij zijn als je leeft."
Martin is zeilinstructeur. Koos zeilt voor het eerst. "Maar ik wil zo nog een
week doorvaren. Dit is geweldig."
Jan achter het roer voor de boei. Jannette op het achterdek, Gijs op het voordek
en Jet overal. Zwepen de troepen op, maar het wil niet. We maken een klapgijp
waarbij de bakstag breekt. "Onze eerste klapgijp", roept Janette. Rap het
grootzeil naar beneden. En dan maar anders van koers veranderen, Jan denkt op de
fok, Gijs denkt op de bezaan. Veel kapiteins op een schip is wel eens lastig,
"We varen nu al heel lang achter elkaar samen We zitten te lang op elkaars
lip", zegt Jannette.
Het schip komt niet door de wind. Niet op de bakstag , niet op de fok. ,,Dit is
bijliggen, erg rustig, maar dat schiet niet op in een race", zegt Jan. Er wordt
gehesen, er wordt gestreken., We zweten als een otter van al dat gesjor. Een
douche wanneer komt er een douche?
En dan gaat de Tecla toch door de wind. Een nieuwe koers en nog meer wind. We
blazen over de zee. Golfhoogtes van een meter of vijf. Windkracht zeven. Koos
plakt er nog een wacht aan vast voor de lol. Hij zit stikvol adrenaline te
kicken achter het roer. "Ik heb het gevoel alsof ik een oceaanrace aan het
winnen ben."
Het schip stampt en dreunt. De Tecla bokt. Een eetbak van hond Nijske vliegt
over boord. Averij aan dek, maar ook weer averij in de keuken. Daar klinkt
tijdens de manoeuvres glasgerinkel. Weer een stel glazen kapot. Terwijl Jannette
iedereen steeds vraagt de afwas op te ruimen. Dat wordt weer glas vegen.
Naar bed na de wacht, maar dit is geen slapen. De haringlogger beukt in de
golven. Op aanraden van Jet mijn matras aan een kant omhoog gelegd met een jas
eronder. Maar het blijft rollen in de kooi.
Plots slaat om half acht de scheepsdiesel aan. Hm paniek? Zijn we
gediskwalificeerd, want je mag de motor niet gebruiken tijdens de race. Onno
brengt uitkomst: de race is om zes uur gestaakt. Te veel schepen kunnen bepaalde
boeien niet ronden en er zijn te veel problemen door het weer.
We laten Oostende voor wat het is en stomen met zeil op en motor aan naar
Vlissingen. Als kleine notendop tussen oceaanreuzen. Een race armer maar een
droom rijker. Zou Koos het weer doen? "Man als het aan mij ligt gaan we
vandaag nog door naar Calais. We hebben koekjes genoeg aan boord."